ik beitel je tot vrouw
ik ben jouw beeld
aan het houwen
uit de ruwe rots
die jij eens was
zag de branding waar
de golven aan je vraten
het strand waar jij in onbegrip
en stilte bent verzand
ik weet je wispelturig
vurig als je door mijn handen gaat
ik moest je splijten om naar de
aders in je hart te kunnen kijken
ik beitel je tot vrouw
polijs met liefde ronde vormen
niemand heeft je ooit gekend, jij bent
nooit door een warme golfstroom verwend
wil melker
18/01/2005
Raira: | Dinsdag, januari 18, 2005 11:57 |
zo te lezen ben jij de rots in de branding en de ruwe rots zal zich vormen zal de eenheid aanemen die door liefdevolle handen wordt bewerkt prachtige woordspeling wil beitel jij maar nieuwe teksten in de steen ik lees met genoegen want zoals jij, beiteld er geeneen liefs raira |
|
Rishi: | Dinsdag, januari 18, 2005 11:34 |
wtf **HULDE** aan Wil :D gaaaaf gedicht Wil :) woeiiii |
|
Diane: | Dinsdag, januari 18, 2005 11:34 |
Wat eerst een rots was word pure marmer. Liefs Diane | |
jorinka: | Dinsdag, januari 18, 2005 10:33 |
erg lief :) Liefs,Jorinka |
|
hiljaa: | Dinsdag, januari 18, 2005 10:06 |
mooigebeiteld gedicht knufliefs--hiljaa-- |
|
Martine Gieze: | Dinsdag, januari 18, 2005 09:58 |
bijzonder mooi beschreven Wil!! heerl;ijk om te lezen! liefs,Mart |
|
Fri..: | Dinsdag, januari 18, 2005 09:52 |
Prachtig wil, een mooi gedicht om de dag mee te beginnen en liefdevol:) Liefs, frida |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 18 januari 2005 | ||
Thema's: |