tranen in me ogen k heb verdriet
om wat hij doet en het niet ziet
door de afstand zo ver weg,
lijkt het of zijn gevoelens minderen of het ebt langzaam weg
kweet niet heb er geen woorden voor
wel dat het pijn doet
en ik weet niet goed wat ik nu moet
gewoon blijven en afwachten
en toch gaan .. nu ik dit schrijf voel ik me hart sneller slaan
wil hem niet kwijt niet verliezen maar eens zal hij moeten kiezen,
mijn hart doet soms zo'n pijn waarom kan ie niet gewoon bij me zijn
tot die tijd, zin mijn hart en verstand het niet eens,
het één zegt ga door en vergeet en de ander zegt wacht en dan komt de dag dat ie wakker word naast jou elke dag