dwalende doden spitten graven
verlangend naar een rust van geest
om niet oneindig door te draven
door werelden waar ze zijn geweest
eeuwige gedachteloze levenden
dromen van gestorven geluk
om nieuwe hoop te kunnen baren
maar de basis, die blijft stuk
geboren aanleg sterft niet
verwardheid schept verwarring
op een toonloos levenslied
opdat een geborene verging
en zal wenen in oneindigheid
Will Hanssen: | Vrijdag, januari 28, 2005 16:02 |
Prachtig André! Heel erg mooi.. Liefs, Will |
|
hiljaa: | Vrijdag, januari 28, 2005 14:00 |
dit moet ik even verwerken! knufliefs--hiljaa-- |
|
Friedel: | Vrijdag, januari 28, 2005 13:29 |
zwaarmoedig mooi...bijna eng mooi... | |
sunset: | Vrijdag, januari 28, 2005 13:26 |
Zo droevig mooi dit. Liefs / sunset |
|
juffie: | Vrijdag, januari 28, 2005 11:49 |
Ontroerend mooi. | |
lommert: | Vrijdag, januari 28, 2005 10:58 |
moet denken aan : laat de doden de doden begraven...prachtig gedicht winterklaas willem |
|
psych: | Vrijdag, januari 28, 2005 10:52 |
prachtig,,,gr,,,psych,,, | |
Auteur: winterklaas | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 28 januari 2005 | ||
Thema's: |