Aforismen
De koeien bijeen in sappige weiden
Krommen hun ruggen, het is niet te vermijden.
Kramp in hun te volle blazen
Poepen, piezen zij en gaan verder met grazen.
Zo te leven, heel subtiel,
Niemand een bevlekte ziel.
Geen gegluur van achter het glas,
Het zou mooi zijn als zo het leven was.
Zij lagen samen in het gras
Dat twee kontjes hoog al was.
Ik stond er bij en keek er naar
En dacht; was ik die jongen maar.
Woordjes zou ik willen zeggen
Die je niet in boeken vindt.
Het fatsoen terzijde leggen,
Mij gedragen als een kind.
Geef mij maar dieren
Zoals bokken en stieren
Oprecht en spontaan,
Die hun gang kunnen gaan.
De koekoek uit de koekoeksklok
Kan het maar niet vinden.
Gaat steeds terug in zijn hok,
Om zich op te winden.
han janzen 1998
Auteur: neznaj | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 05 februari 2005 | ||
Thema's: |