Frans is uit.
Haaaaa..eindelijk er even uit
achter de toetsen vandaan
en achter bier en vrouwen aan
in cafe la gare zijn het
natoesja en deborah en monique
en als een nieuwe brood
wordt mijn rijmpje opgehangen
dat wordt vast een chevrolet,
voor de chef, na mijn dood.
want zo gaat dat nu eenmaal
lig je in je graf, komen de centen pas af.
Raoul helpt mij uit de nood
marketing of reclame heet dat
hij maakt me duidelijk, echt fijn
dat als ik mijn grote mond eens hou
ik hem beter kan zien
een ander mens kan leren vertrouwen,
bovendien.
Maar genoeg nu van deze ernst
op naar het dichterscafe
in den haag jawel
zodra ik binnenkom begint het spel
he hallo weet jij hoe het met anoukie gaat
nou ja haar liedjes weet je wel van dezelfde straat
maakt dat ik me meteen weer thuis voel
ja jan jij weet wel wat ik bedoel
mooie fotoos dat die jan maken kan
haalde eens 2 bh's voor het zangeresje
in de tijd dat ze zong in de paap
daar leerde ze performen, kreeg een lesje
bier na bier het vocht verdwijnt
in dorstige kelen op deze juliavond
het lijkt wel miami of calefornia
iedereen is ineens zo onnederlands
vooruit maar frans wordt er gezegd
hier mag je swingen, maak nog es een dans.
want bewegen moet ik zeker weten
gooi der nog een anecdote uit
en zonder te zweten,
ligt iedereen weer blauw
heerlijk heerlijk bomen met arjan
zonder schromen onze diepste wensen
onze grootste avonturen zonder competitie
maar met gevoel en hart erbij
echte mannen talk en geen vleierij
een engel die man met zijn blonde pieken
en zonnebril in het haar
als een marlon brando van den haag
zit hij daar....te wachten....?
hmmm wachten we niet alletwee
of drie
(van jan weet ik het nie,
die kijkt zo tevree)
op die ene bloedmooie dame
die ook haar hart nog bewaarde
om onze onstuimige wilde liefde
helemaal te kunnen beleven,
zonder angst en beven.
en dan ineens mis ik haar, de bitch,
wat zou ze genieten van deze praat
en wat zou ze ons boeien met haar woorden
scherpe en zekere observaties, een goed tegengas
voor al onze analyses, je had er moeten zijn,
maar dat is een oud refrein.
het is tijd dat ik dit cafe verlaat
op naar rotterdam, waar ik linde tegenkom
om halluf twee snachts zit ik ineens achterop
bij haar boven op twee tassen fietsen we naar
het eendrachtsplein, ja sorry meid, ik zal het
maar vertellen, frans was echt zijn paspoort niet kwijt.
het ging niet met voorbedachte rade, maar zomaar vanzelf
en ik heb genoten, lulde weer teveel, maar voelde me
met deze maatschappelijke werkster even uit de hel
lang geleden dat ik achterop zat bij zoiets
je was echt hardstikke lief..dat weet je wel.
-------------------------------------------
en nu met veel heel veel goede voornemens
ff een nieuwe site bouwen
en heel heel veel van mezelf gaan houwen.
dag jongens en meisjes...