verbonden
onlosmakelijk verbonden
voor het leven gehecht
onze vriendschap
geen illusie, echt
op vrienden moet je bouwen
met een stevig fundament
vrienden zijn mensen
waar je veel van je zelf in herkent
een soortgelijk verleden
een gevoelsmatige band
een klik die zomaar daar is
dan houdt het stand
soms groei je uit elkaar
sla je andere wegen in
dan is houden van soms loslaten
geheel tegen je zin
mensen zullen je leven uitgaan
dat voelt als een zwaar gemis
en toch weet je diep van binnen
dat het soms beter voor je is
Lia
***Zij***: | Zaterdag, februari 12, 2005 20:56 |
Yeps.... |
|
Mamke: | Zaterdag, februari 12, 2005 10:48 |
Het is alsof dit gedicht speciaal aan mij gericht is, het beschrijft precies wat ik op dit moment voel. Mooi... Groetjes, Mamke |
|
Paulina: | Zaterdag, februari 12, 2005 09:55 |
Heel mooi geschreven! Ik probeer het gemis anders te bekijken. De mensen die uit je leven verdwijnen zijn goed voor jou geweest toen jij dat nodig had ;) Andersom geldt dat ook.. ;) |
|
psych: | Zaterdag, februari 12, 2005 09:04 |
mooi neergzet,,,liefs,,,elze,,, | |
sunset: | Zaterdag, februari 12, 2005 09:00 |
Mooi, voelbaar verwoord. Liefs / sunset |
|
Lievelingetje45: | Zaterdag, februari 12, 2005 08:39 |
Weer zo vol waarheid neergezet... Maar vriendschappen loslaten kan veel pijn doen, zeker als je weet dat je beiden om elkaar geeft! Liefs/Knuffel |
|
lommert: | Zaterdag, februari 12, 2005 08:35 |
veel van jezelf in herkent....een waarheid zo waar... xxliefs willem |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 12 februari 2005 | ||
Thema's: |