Er was eens een bloem. Ze was mooi, mooier dan alle anderen. Niet alleen mooi was de bloem maar ook nog eens fantastisch leuk!
Toen ze werd geboren wou iedereen haar vastpakken, gewoon al een blik van haar was fantastisch.
Toen ze groter werd, werd iedereen verliefd op haar.
De bloem vond het wel leuk zoveel liefde om haar heen,
Maar..
Wat de anderen niet zagen zag zij wel.
De anderen zagen het wel maar negeerden het gewoon.
De lelijke bloemen kregen geen kans.
Ze werden verstoten, achtergelaten en werden met de dag lelijker.
Ze kregen geen water meer, het was toch al te laat dachten alle anderen.
Beter extra veel water voor de mooie bloem dan voor alle hopeloze lelijkaards.
Maar dat pikte de mooie bloem niet!
Ze bedacht een plan.
"Iedereen luisterd naar me, ik zal zeggen dat ze meer water aan de lelijke bloemetjes moeten geven dan aan mij!"
En wat ze zei gebeurde dan ook...
Vanaf die dag werdt al het water dat normaal aan de oogverblindend mooie bloem werd gegeven, gegeven aan alle lelijke bloemetjes.
Vanaf dat de lelijke bloemen dit goeie nieuw hoorden begonnen ze allemaal te glimlachen.
Maar wat er toen gebeurde was wonderbaarlijk!
Zonder één druppel water veranderde de lelijke bloemetjes in prachtig mooie bloemen!
En toen ze dat zagen begonnen ze nog meer te glimlachen.
Mooier en mooier werden ze.
Zonder dat er ook maar 1 druppel aan was gekomen!
Van over heel de plant werdt er feest gevierd!
Iedereen was gelukkig.
En toen dacht de oogverblindend mooie bloem die nu niet meer zo opvallend was ;
"Wat was ik eenzaam toen ik de mooiste was!"