ik wou dat ik je kon bedanken,
voor alles wat je voor me hebt gedaan,
ik wou dat ik je kon bedanken,
voor al die keren dat je voor me hebt klaargestaan.
ik wou dat het kon,
maar het kan niet meer,,
ik moet gaan..
gewoon omdat het niet meer gaat,
en ik niet meer wil..
niet meer wil vechten voor een gelukkig leven,
ik kan niet meer verder,
niet zonder jou,
jij kan er niet meer voor me zijn,
bent nu andere mensen trouw,
maar ik wou dat ik je kon bedanken,
omdat ik niet meer wil leven,
en alles wil opgeven,
omdat ik niks zonnigs meer zie,
alleen maar verdriet kan voelen,
omdat..
na alles wat er gebeurt is,
ik niet meer kan lachen of genieten van het leven,
ik wou dat het anders kon,
maar ik moet het wel opgeven,
want zonder jou en de liefde en vriendschap die je gaf,
is het niks meer waard is om hier te zijn,
toen we elkaar nog altijd belden en spraken
was alles zo fijn,
maar nu.
na alles hebben moeten meemaken,
kan ik niks anders doen dan gewoon mijn leven staken,
omdat het niks meer waard zal zijn.
ik wou dat ik je kon bedanken,
dat is alles wat ik nog wil,
dat je mijn keuze snapt,
zonder er over te treuren,
want er zullen wel ergere dingen gebeuren,
ik ben het niet waard en dat moet je weten,
ik wou dat ik je kon bedanken,
en dat je me nooit zal vergeten,
want ik ga,
maar nu nog niet,
nu zal ik nog proberen te leven,
te leven met mijn verdriet.
hopen op een lach,
op een mooie en zonnige dag.