Mijn leven is perfect
helemaal goed
maar toch er is niemand die mij voor het kwade behoed
maar als ik het uit leg snapt niemand wat ik bedoel zij zeggen jouw leventje is goed! maar die mensen weten nix van gevoel misschien is mijn lven tog niet zo volmaakt maar wat is het dan wat mij van binnen zo ontzettend raakt?
Ik heb een super lieve vriend maar k denk: waar het k dit aan verdiend k heb schaten van ouders k kan altijd uit komen huilen op hun schouders k heb vrienden die om mij geven zij houden mij persoontje in leven
misschien maak k me zelf gewoon gesoord of is dit een fase die bij het leven hoort?
Soms denk k was k maar nie geboren bestond k maar nie dat bespaard mij en ook anderen een hoop verdriet...