Onze eerste vlucht
Deel 4
Schreeuwt hij in gebrekkig Engels dat een ieder verstaat;
"Ik heb in m`n hand een handgranaat,
"ga de captain maar zeggen
dat hij zijn koers naar Cuba moet verleggen.
Als hij zegt dat, dat niet gaat,
dan is het voor `n ieder hier te laat."
Terwijl de vrouwen gillen van angst
is m`n Alie toch het bangst.
Omdat zij het ziet, maar `t niet laat weten
dat ik wat beraam, terwijl ik mij zit op te vreten.
ik pijnig m`n hersens op een list, maar hoe?
Onder wijl kijken alle andere mannen apathisch toe.
Er moet een mogelijkheid zijn het tij te keren
maar op die kans is maar miniem.
De ervaring met m`n Alie op Schiphol die deed mij leren,
de beveiliging aldaar die was subliem.
Geen wapen bleef ongemerkt,
de mogelijkheden waren te beperkt
voor smokkel van handgranaten of geweren
zowel in de handbagage als waar ook tussen de kleren.
Dan zou het toch zo moeten zijn
dat, dat geboefte daar in `t geheel geen wapen bezat
geen handgranaat of karabijn.
hij stond gewoon te liegen die vuile rat.
Ik zag een vrouw de ogen sluiten
en haar handen vouwen, om zich tot den Heer te uiten.
De vliegtuigkaper hield een ieder nauwlettend in het oog.
En m`n Alie, die; die hield het niet meer droog.
Toen kwam de steward weer terug,
Hij riep de kaper reeds van verre toen heel vlug.
"Ik heb het de captain precies gezegd
en hij heeft gelijk de koers naar Cuba verlegt.
Hij nodigdt u uit het commando daar met hem te delen".
De kaper riep "van hieruit krijgt mijn bevelen
en mocht hij soms ergens anders landen.
Het lot van u allen hier ligt geheel in zijn handen."
Toen liep hij naar voren en net toen hij mij passeerde,
was het dat ik plotseling mijn been naar buiten keerde.
De kaper struikelde er over, ging in het gangpad neer.
daarbij deed hij zich lelijk zeer.
Door zijn val schoot het wapen uit zijn hand,
terwijl `t pardoes zo in mijn schoot beland.
`t Was geen granaat maar een zeepdispenser, die`t geboeft.
In het toilet, zojuist had los geschroefd.
Enkele passagiers besprongen hem op de grond,
terwijl een ander met een riem zijn benen vast bond.
Toen was er opeens een andere vent.
Hij riep; "mensen; ik ben hier als veiligheidsagent
Houdt maar op met dat stoeien;
ik sla die kaper wel even in de boeien."
Zo kwam aan deze kaping een happy end.
Baardmans zat nu geboeid op zijn plaats naast de veiligheidsagent.
Lees morgen verder over
"Onze eerste vlucht"
het reisverslag van
Gappy en z`n Alie.