grenzen, ze ontwijken angstig
de keuze tussen houden van en haat
zoals zon en maan omgaan met ingehouden
verdriet doch reikend naar dat beetje hoop
beseffende dat verstikkende angsten
de twijfels verdrukken omdat koppigheid
goedbedoeld vertrouwen schuwt
maakt belofte dan schuld?
- innerchild -
24.02.05
druppeltje: | Donderdag, februari 24, 2005 19:20 |
dat is een moeilijke liefs drup |
|
Maarten - bz: | Donderdag, februari 24, 2005 16:06 |
U slaagt erin een zware melancholie op te wekken door de grootsheid der hemellichamen als vergelijkingspunt te nemen. Ik neem aan dat het probleem dat zich stelt voor u als dichter dan ook dergelijke proporties aanneemt. Anders dient u de vergelijkingen op kleinere schaal te zoeken. Waneer haat en liefde elkaar ontmoeten, loopt een relatie op zijn buitenste grenzen. Deze dan overschrijden -de schuldvraag van belofte- kan dodelijk zijn, zeker in combinatie met koppigheid. |
|
arie: | Donderdag, februari 24, 2005 10:29 |
doet men uit schuldbesef een belofte, of blijft men zichzelf trouw en spreekt vanuit het hart in waarheden Liefs, Arie |
|
sunset: | Donderdag, februari 24, 2005 09:23 |
Schuld maak je altijd zelf (voelbaar). Terecht of oonterecht. Schuld is enkel dat wat je een ander (of jezelf) bewust negatief aandoet. In die zin kan belofte - soms - schuld zijn. Alleen, er bestaat,, is te veel 'aangeprate' (door anderen, door jezelf) schuld. Schitterend gedicht overigens. Liefs / sunset |
|
remie: | Donderdag, februari 24, 2005 06:49 |
wouww daar ga ik vandaag eens over denken... Liefs Remie | |
kamerjong: | Donderdag, februari 24, 2005 01:31 |
innerchild, betekent dat dat de buitenkant oud is? | |
DrieGeetjes: | Donderdag, februari 24, 2005 00:46 |
Maakt schuld dan belofte? ;o)x Als jij de (een) belofte bent, aan wie ben je dan iets verschuldigt? *knipoogie* |
|
Auteur: Innerchild | ||
Gecontroleerd door: jo | ||
Gepubliceerd op: 24 februari 2005 | ||
Thema's: |