Minuten lijken uren,
uren lijken dagen
zal de afstand,
het verlangen doen vervagen.
Jij hebt jouw leven,
ik het mijn,
en dan nog die momenten
wanneer we samen zijn.
Innerlijke rust,
een onwezenlijk gevoel
maar ook angst
en ongeloof
als je begrijpt wat ik bedoel.
Verliefdheid,
gewist en verbannen
verjaagd naar een donker oord
niet meer betekenis
dan een 12-letter woord.
Wat lijkt toch mis met al die mensen
zien ze het dan niet
na de euforie
komt onvermijdelijk het verdriet.
Maar toch lijk ik te verliezen
in een gevecht dat de vijand leek
langzaam overmeesterd
telkens ik in je ogen keek.