paal met lamp zuig jij diertjes aan als kometen
boodschappers van een ver en onverkend bestaan
speel jij radar
handjes op het roer
vingertjes in de lucht
wijzend naar alles
alles alledaags
en zo gewoon
alles,
in onze ijzig starre kinderpopoogjes
heroïsch met getemperatuurd gevlam ingebrand
als prentjes uit mijn favoriet boek
waarvan ik me enkel nog de titel rappelleer
ben jij teken aan de wand
om te zien wat ons omringt en doordringt
en doordrenkt in onze wonden
die we op hoog wetenschappelijke
en medisch verantwoorde wijze
anders
toch maar zouden bezoedelen
met oranje stinkend geëtter
en geknetter, ja,
knettergek
zijn wij
dat wij dit schrijfsel
ondoordacht en zeer spontaan
aan u oprichten