De zon als vriend

de zon spiekt
door de kieren van mijn gordijn
betrokken
bij mijn inner zijn

vraagt plagend
ben jij niet pyama dragend
hup jij in de kleren
samen met mij en hond de natuur eren

luisteren deed ik niet
maar vangen liet hij zich niet
met warm geheven hand
toverde hij op scherm

wit sereen
een waas
hem weerstaan is dwaas
is mijn relaas

want wat ik ook deed
steeds weer die stralings kleed
de zon als humor vent
was voor mij ongekend

koffie en in de kleren
geef ik hem maar zijn zin
zie hem als heerlijke plaag
wiens warmte ik met liefde draag

zon beste vriend
ik dank je voor je geven
ik zie je zo wel
op ruime heide grond

straal van daar
onze liefde
warm
voor ieder

de wereld rond

Wim Black Lord