het water troebel
beneemt het zicht
op de bodem die diep
daaronder ligt
de aarde draait als een tol
en ik hol
niet voor de lol
maar omdat het levensritme
kolkend is
het sleurt mee
als de getijde der zee
tot het voelen onstaan
een bodem van rust
waar voetstappen kunnen staan
als in nat zand
je als eerte mag lopen
mag gaan
Dirk Hermans: | Woensdag, maart 02, 2005 19:20 |
zeer fijn om te lezen mooi neergezet Groetjes Dirk |
|
mugje: | Woensdag, maart 02, 2005 15:53 |
bijzonder mooi geschreven Heerlijk om te lezen Ik hou van je Annemieke XXX je mugje XXX |
|
Irdana: | Woensdag, maart 02, 2005 14:20 |
prachtg mooie verwoording van het dagelijkse leven met liefs Irdana | |
Peter van der Linden: | Woensdag, maart 02, 2005 10:50 |
Dit gedicht doet me wat. Al kan ik zo niet zeggen waarom. Heel, heel mooi!!! Liefs, Peter. |
|
hiljaa: | Woensdag, maart 02, 2005 09:54 |
zeer mooi gedicht! knufliefs--hiljaa-- |
|
sunset: | Woensdag, maart 02, 2005 09:54 |
Schitterend (en vormt met 'Mist' voor mij een geheel, serie). Liefs (en knuf) / sunset |
|
Raira : | Woensdag, maart 02, 2005 08:52 |
zet jij die eerste stap maar ik wil de tweede wel zetten mooi lopend gedicht liefs knufff Raira |
|
arie.v.d.zalm: | Woensdag, maart 02, 2005 08:00 |
heel mooi gedichtje van jou annemiek heb het een paar keer zitten lezen,echt heel mooi moin moin arie |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: -Suus- | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2005 | ||
Thema's: |