We leven in een liefde
Waar meer azijn
Dan water werd gegoten
In de wijn.
We beloofden eindeloze wandelingen
Langs oceaan en strand
Maar we hebben deze vele, vele dingen
Slechts met tranen aangerand.
Dus, liefste, vanavond gaan we elkaar
Tot laat in de nacht terugvinden
We gaan de tijdloze sleutel vinden
Om de liefdesklok herop te winden !
We zullen een nieuwe wereld schilderen
Op het aquarel van tranende ogen
Waar een zon van geluk
De verf zal doen drogen.
Laten we een grote glimlach
Op de lippen spreiden
Die de kleinste traan
Daar in doet glijden.
Houdt alsjeblief tussen ons in stand
Al snijdt hij nog zo zeer
Die innerlijke band
Van menselijk leer.
Van een vuist tot een aai
Liefste, kijk liefste,
Is maar een handomdraai.
Hans Winter: | Maandag, maart 07, 2005 20:54 |
laat je wijn almaar staan, dan krijgt het de smaak van azijn, mensen moeten tot liefde gevoed worden om elkaar niet te verliezen. hans |
|
Yara Schmid: | Maandag, maart 07, 2005 17:52 |
wauwie, heel mooi gedichtje... |
|
hiljaa: | Maandag, maart 07, 2005 17:09 |
op het aquarel tranende ogen! gewoon prachtig knufliefs--hiljaa-- |
|
sunset: | Maandag, maart 07, 2005 09:12 |
Schitterende laatste strofe in een mooi gedicht. Liefs / sunset |
|
Raira : | Maandag, maart 07, 2005 01:21 |
echt heel erg mooi hoe je de wankele schreden van verdreit en pijn weer doet opbloeien in toekomst kleuren liefs en trusten raira |
|
Fri..: | Maandag, maart 07, 2005 01:09 |
Prachtig, verlangend Liefs, Frida |
|
Auteur: sergev2005 | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 07 maart 2005 | ||
Thema's: |