een dag zoals velen andere
althans zo moest dat zijn
thuiskomend van school
geen moeder te zien
plotseling komt er geluid van boven
gelukkig, mama was gewoon thuis
verward kwam ze naar beneden
met woorden die ik niet horen wilde
sorry maar mama kan niet meer
het ligt niet aan jullie!
maar het leven is niet meer mooi
ik ga jullie verlaten
huilend liep ze naar boven
mijn hoofd sloeg helemaal op hol
wat moet ik doen (aaaaaaaaaaaaah)
om haar dat niet te laten doen
in paniek een oom gebeld
die gelijk naar ons toe kwam
hij belde een psychiater
die haar een gedwongen opname gaf
maar mama wilde niet meer
schreeuwend zei ze rot toch op
iedereen jankend door emoties
wat moet je als klein kind?
de politie werd erbij gehaald
als een grote crimineel werd ze in de boeien geslagen
schreeuwend en worstelend tegen twee sterke mannen
werd ze in een politieauto afgevoerd
maar mama was geen crimineel
waarom toch zo behandeld?
uren in een politiecel gezeten
want er was geen plaats voor haar
vooral; haar laatste woorden
snijden nog diep in mij
want wij hadden onze oom gebeld
waarop ze schreeuwend zei
jullie zijn mijn kinderen niet meer!
ook al was ze verward
dit deed en doet zo zeer
telkens als ik hieraan terugdenk
loop ik te janken als een klein kind
het gaat nu heel goed met haar, ze is een trotse oma van 2 kleinkinderen en eentje op komst (;-) ze geniet weer van het leven, maar toch vraag ik me af of dit de moeite waard is geweest, volmondig zeg ik ja achteraf wel, maar zucht het is en blijft moeilijk
arie: | Dinsdag, maart 08, 2005 00:21 |
Wat ontzettend knap om je gevoel zo duidelijk verwoord over te kunnen brengen Bert Wat spreekt hier veel liefde ,en angst voor verlaten uit.. En weet je... tranen mogen ;-) Liefs, Arie |
|
Lia : | Maandag, maart 07, 2005 19:20 |
zwaar jah...en goed van je om het van je af te schrijven.......... | |
Yara Schmid: | Maandag, maart 07, 2005 17:34 |
indrukwekkend geschreven... goed dat je het hebt geschrevn... t lucht vast op...? liefs yara |
|
Raira (Ria): | Maandag, maart 07, 2005 13:20 |
wat goed van je om dit hier zo vanuit je gevoel neer te zetten en het raakt ja het raakt echt en je schrijft eronder....het is het waard geweest en natuurlijk is dat zo, elk stukje leven is waaedevol ook al lijkt het op de momenten zelf vaak heel anders en vooral als je kind bent hakt dit er heel erg in.. Maar gelukkig gaat het weer heel goed met haar en ik vind het geweldig sterk van je dat je dit zo met anderen durft te delen maakt vrij als je dit kunt en durft te d |
|
Rian: | Maandag, maart 07, 2005 13:12 |
Je had gelijk..... Maar ik vind dit heel goed van je rakend inderdaad. Maar proberen wij niet te delen??...Dan hoort het lezen van dit door jou geschreven er zeker bij.. Liefs en een warme knuffel..Rian |
|
Godvader: | Maandag, maart 07, 2005 13:03 |
deze raakt inderdaad heel erg...best dapper om zo je verhaal te vertellen... G. |
|
sunset: | Maandag, maart 07, 2005 13:00 |
Delend, rakend. Liefs (en een warme knuffel) / sunset |
|
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 07 maart 2005 | ||
Thema's: |