Aller eerst wil ik zeggen dat ik Mell G. ben..
Dus dit gedicht staat eigelijk al op de site..
Toch wil ik hem nog een keer hier zetten..
Tranen rollen uit mijn ogen,
tranen vol pijn en verdriet.
Maar niemand die het ziet.
Ze betasten mijn wangen en glijden langzaam naar benee,
ze laten sporen achter en mijn wangen worden nat.
Iemand die het ziet?
Nee.
Altans ik merk het niet.
Mijn hoofd zit bij iets anders,
mijn hoofd denkt aan die brief.
Ik staar naar een zin.
De tranen rollen naar mijn kin,
en vallen op het blad.
Het blad met de woorden van verdriet,
en in het blad vroeg je me:
Alstublieft vergeet me niet.