Ooit leek het alsof wij eeuwig
Samen zouden zijn
Nu is dit lang geleden
Ons doel voorbij gestreden
Jouw hartslag als een spervuur
In de stilte van de nacht
Kon ik jouw adem horen
Onhoorbaar schreeuwde je om aandacht en de dood
En als jouw ogen dichtvielen
Jij uitgeput je hoofd liet hangen
Wist ik dat je zoekende was
Onuitgesproken verlangend naar erkenning en de dood
Och, wij samen waren een doelloos wezen
Onmogelijk om de wereld te verbeteren
Afgesloten is mijn hoofdstuk
In jouw grote boek dat 'leven' heet
Ik verzoek je te vergeten
Pak een gum en wis het uit
En leg de wanhoop van ons samen
Te rusten aan de oevers van leegte
Quando: | Dinsdag, april 12, 2005 16:11 |
komt allemaal wel weer goed:) zeer mooi geschreven. liefs, |
|
sunset: | Dinsdag, april 12, 2005 15:06 |
Prachtige poëzie. Heel graag gelezen. Liefs / sunset |
|
Mastha: | Dinsdag, april 12, 2005 14:40 |
Ja,.. Ik ken het,.. Je moet even doorbijten, en hopen dat het allemaal op je pootjes terrechtkomt. | |
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 12 april 2005 | ||
Thema's: |