ik open m’n ogen
denkend aan mijn leven
kijkend naar de dauwdruppels
het lijken er wel miljoenen
ze stellen mijn leven voor
iedere keer een val
iedere keer een steun om op te staan
de nieuwe dagen volgen
tot aan het eind
waar m’n vriendin me vandaan probeert te houden
de weg naar m’n paard
de weg naar ‘rest n peace’
het lijkt wel of ze me dit niet gunt
maar ik hoop dat mijn verstand
weet dat zij het goed meent
ze staat achter me
probeert me te steunen
onze wegen hebben elkaar doorkruist
wij , samengehouden door ellende
de ellende waar we elkaar doorheen helpen
wachtend op de dag
dat onze ogen
elkaar zien
dat onze lichamen
elkaar voelen
dat onze geesten
elkaar mengen
dat wij samen één zullen zijn