Dit is mijn eerbetoon aan Ria Soffers
Want trots al mijne pijnlijke opdoffers
Vegen haar gedichten over mijn sloffers
Als lijkt de dood mij nu opeens wat doffers
Mijn gezin vol liefde, mijn ouders stervend
Wil ik mij voluit geven trots niets ervend
Want hier op aarde is alles verdervend
In dit steeds almaar meer willen verwervend
Als de oudste zoon nooit voorop gedragen
Mag ik zelfs nu na zestig jaar niet klagen
En zwijgend ziende moet ik dit verdragen
Trots jaren lange pijn en al zijn knagen
Het is met vreugde dat ik thans lig te ijlen
Als ik zie hoe mensen hier alles veilen
Wijl ik nu mijn tranen lig op te dweilen
Doorheen dit woud, mijn bos, vol goud van pijlen