Enkel gedachten
Het dierbaarste wat ik mocht kennen
Is in lijfelijkheid van mij afgenomen
Het leven heeft zo zijn redenen daarvoor
Waarom is het mij dan overkomen
Mijn vader was een liefdevol mens
Altijd had hij een luisterend oor
Waar hij binnenwas werd het feest
Ik heb het echte leven nog niet door
Nog heel vaak moet ik denken
Aan de dag dat hij het leven liet
En evenzo veel keren moet ik huilen
Van intens gemis en verdriet
Een troostgedachte diep in mij
zegt dat hij mijn beschermengel is
Zonder stem en fysieke aanraking
Voel ik nog steeds het enorme gemis
Lia
milamber: | Woensdag, april 20, 2005 21:28 |
mooi.. en ontroerend sterkte! kerwin |
|
Rien de Heer: | Woensdag, april 20, 2005 20:14 |
We voelen allemaal een beetje met je mee. Groetjes, Rien. |
|
ato: | Woensdag, april 20, 2005 19:34 |
Sterkte! Doei! |
|
m@rcel: | Woensdag, april 20, 2005 18:19 |
Heel mooi geschreven en zeer graag gelezen Knuff m@rcel |
|
Irdana: | Woensdag, april 20, 2005 17:48 |
dat gemis zal nooit echt helemaal verdwijnen troost knuffel van mij Irdana | |
psych: | Woensdag, april 20, 2005 17:31 |
wie is nu dood en wat is leven,,,zijn dood doet jou nu spreken en juist dat,doet je verder leven,,,dat maakt nou juist ,Lia, liefs,,,elze,,, | |
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2005 | ||
Thema's: |