En nu doorbreek ik je zwijgen
speel mijn lied
van vergiffenis en genade
een zacht teervol gedicht
Van al het mooie
dat men zag in jou
een lach als een zee
dat speelde met de vrije natuur
We gingen op in elkaar
sloegen onze takken ineen
gevangen werden we in ouderdom
dat al enkele stappen in de kamer zetten
Je was iemand van weinig woorden
een kunstenaar met een potlood en pen
de verhalen van vroeger dat als de zee voor ons lag
zagen we terug in onze herinnering
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 21 april 2005 | ||
Thema's: |