Vrolijk loopt het kleine hondje
met zijn baasje mee,
aan een heel lang touwtje
alles is oké.
Hij heeft zijn baasje lief,
wil er voor vechten
desnoods voor sterven,
die kleine hartendief.
Dan stopt baasje in het bos,
bindt hem aan een grote paal
laat hem eenzaam achter,
wat een groot schandaal.
Het hondje zit daar maar te wachten
op 't baasje dat hem achterliet.
Kan het niet begrijpen,
heeft zoveel verdriet.
Vele lange bange nachten
ligt hij daar te wachten.
Maar het hondje is zo moe
een laatste snik, zijn oogjes vallen toe.
De sneeuw bedekt het lijfje
het hondje is niet meer.
Bleef nog zo graag bij 't baasje
die wilde hem niet meer.
courage*: | Zondag, december 25, 2005 20:02 |
Ben het helemaal eens met mijn mede-posters, beneden me. Laura |
|
Pyro: | Vrijdag, april 29, 2005 03:29 |
Ik moet hier bijna bij huilen, zeg.. Stomme kutmensen, nemen een huisdier zonder erover na te denken! Stelletje klootzakken (of klootzakkerinnen)! Maar mooi gedicht.. Liefs enzo, Pyro |
|
shelob: | Donderdag, april 28, 2005 23:16 |
Titel zo vrolijk, einde zo treurig, zou baasje op willen knopen, Jolanda | |
Auteur: Daphnexz | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 28 april 2005 | ||
Thema's: |