*********************************************************
Langzaam dringt het nu tot me door,
moet even aan me eigen denken en ga er ff vandoor.
Ik loop al dik 3 maanden te regelen en te rennen,
kon het ook allemaal niet meer zo herkennen.
Alles nu weer op een rij gezet toch wel,
zat door de scheiding toch even vol en in de knel.
Helaas van eigen vlees en bloed geen enkel hulp gehad,
alleen maar rot reactie`s het is me wat.
Heb het gedaan zoals ik het graag wou,
zodat ook hij netjes zitten zou.
Dat is nu ook dan ook gelukkig voor elkaar,
en nu ben ik op en er even mee klaar.
Zondag is het dus moederkus dag alweer,
vandaar dat ik me eigen nu van me kinders afkeer.
Ik zou er dus niet tegen kunnen als ze dan aardig zijn
dat ze zonder exuus wat zouden geven is voor mij niet fijn
Hoop dat het een les voor ze zal zijn deze keer
ook al doet het me eigenlijk wel pijn en zeer
De laatste tijd te dikwijls mij in me hemd laten staan,
en daar kan ik helaas niet meer achter blijven gaan.
Ik heb nu zeker even ontspanning verdiend,
had het van te voren ook al zo uit gekiend.
Dat ik dan èèns voor mijn eigen even mag kiezen,
in mijn uppie moederdag en ga eens niet zitten kniezen.
Voel me niet eens schuldig nu na een lange tijd,
ze zijn even hun slaafje en werkster kwijt.
Ik ben nu een weekendje aan de beurt om tot rust te komen,
men heefd het zelf zo ver laten komen.
Langzaam de ladder weer op aan het gaan,
lijkt nu dat ik een tijd stil heb gestaan.
Stapje voor stapje weer klim ik omhoog hoop ik dan,
en wat ik het meeste hoop!misschien leren ze ervan!!!!
***********************************************************