Oude gerimpelde handen.
Gerimpelde gezichten,als oude appeltjes.
Door het leven geschreven.
Zoveel gezien.zoveel meegemaakt.
De blik in hun ogen is wat me raakt.
Zo dankbaar als je wat voor ze doet.
Het is al gauw goed.
Hele lieve mensen.
Maar vaak eenzaam en alleen.
Familie en kinderen komen niet langs.
Geen zin of geen tijd.
Daarvan krijgen ze later misschien wel spijt.
Ik zie het in hun ogen,het doet ze zo'n pijn.
Daarom probeer ik zoveel mogelijk voor ze te doen.
Ze zijn zo dankbaar en blij.
Nee ouder worden is niet altijd fijn.