Keuterboeren (7)
En op een dag waren wij de toen nog jongste kwijt
waar angst regeerde in de harten en stilte op het erf;
de rimpeling van het diepe water in de put en ook de vennen
die plotseling wel heel verraderlijk dichtbij
deden ons tranen wenen van zorg en kommer, spijt
Waar loom de middag zich naar avond sleepte
en Bobby onze waakhond geeuwde tegen uren tijd
die wij met ongeduldig angstig zoeken slecht verteerden
kwam Eric later vrolijk uit het hondenhok gekropen
na wat voor hem een middagslaapje leek; wij lachten opgelucht, bevrijd
Toch heeft de dood hem daarna nog te vroeg verrast
toen heel Europa in de greep van Spaanse griep
die voor de kinderen net zo dodelijk als voor ouderen was;
waar meimaand in ’t verleden leven ons beloofde
begroeven wij een deel van ons onder het eeuwig groene kerkhofgras.
**********
sunset 22-05-2005
**********