Soms denk ik dat ik zelf de donkere wolken ben die zich in de blauwe horizon laten zien.
Donkere wolken die langzaam maar zeker richting mij trekken om en onvoorstelbare storm te ontketenen,
maar dan realiseer ik mij dat de donkere wolken niet mezelf zijn, maar mij niet eens kennen, en ik negeer ze, wachtend op een heldere hemel.