Zal ik eens even openslagen
Dit eeuwig boek
Dat boekdelen spreekt
Over elk gebroken stukje
Dat in mij zit
Elke keer dat jij me kwetste
Werd het opgeslagen
In een groot boek
Geen zin om het open te slagen
Begrijp je het niet
Je speelt een spel
En je ontkent het steeds
Maar diep vanbinnen weet je van wel
Kleine woorden
Die zo nutteloze zinnen vormen
Maar die wel voor oneindig in mijn hart vastzitten
En wat wil je nu
Je gaat
Je komt terug
Je gaat
Je komt terug
Het boek blijft niet openstaan
Om steeds een nieuw stukje geschiedenis bij te schrijven
De papieren zijn aan het opgeraken
Net zoals dat stukje hart
Dat bij jou hoorde
…