In het schemerdonker van de vallende
Nacht, zit ik nog immer en ik wacht
Ik wacht op woorden, prachtig, wonderbaarlijk
Woorden die mij voeden en voldoen
En plots bekruipt het gevoel mij dat de
Hemel hier op aarde reeds gevonden is en dat
Dit klaarblijkelijk niet door ons gebeurd is
Wij lagen languit op de bank
En wij wachtten...
De tijd verstreek, de klokken tikten ons
Naar nergens en de horizon
Naar leven en naar dood zoals ook
Elk begin zijn einde kent
Een dralen op een druilerige zondag-
Middag, waar het leven één seconde
Stilstaat, waar de dag een eeuwigheid
Beslaat en waar het leven oneindig is
Ach, wie begrijpt mijn woorden in het
Schemerdonker als de wereld al naar bed
Is en de nacht al ingezet
Ik denk dus ben ik
Maar wie is mij nooit verteld...
Renate-td-: | Maandag, juni 13, 2005 23:37 |
Heel erg mooi dit. | |
Mathilde: | Maandag, juni 13, 2005 22:23 |
schoonheid in drukletters.... wow! liefs, mathilde |
|
Klaes: | Maandag, juni 13, 2005 22:02 |
Bizonder mooie poezie, Groet/Klaes |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 13 juni 2005 | ||
Thema's: |