Zo sterk en toch zo kwetsbaar
Zo ver weg en toch zo dichtbij
Zo open en toch terughoudend
Niet gebonden, altijd vrij
Ze kijkt dwars door je heen
Met haar heldere ogen
Uiterlijk is voor haar enkel schijn
Ze zoekt in je hart
Naar wie je werkelijk bent
Niet naar wat je zou kunnen zijn
Zij zal nooit proberen
Een ander te kwetsen
En verafschuwt hypocrisie
Blijft gewoon zichzelf
En wat een ander ook denkt
Het interesseert haar gewoon niet
Zij houdt van mensen
Die gevoel kunnen uiten
En kijkt door de oppervlakte heen
Ze laat niet met zich sollen
En geeft altijd haar mening
Ook al staat ze daarin soms alleen
Zij is de ruwe bolster met de blanke pit
Een eerlijk meisje waar gevoel in zit
Mocht ze dit lezen
En zich hierin herkennen
Zichzelf zien in wat hier staat
Dan kan ik alleen nog maar hopen
Haar ooit te mogen vinden
Of dat zij mij laat weten dat ze bestaat