29-06-05
Gedichtenstrijd
Door meer dan eenzaamheid getroffen
baant ze een weg door mijnenvelden
vlucht ze weg voor de fluitende schoten
die haar, haar vader hebben ontnomen
haar thuis tot hel hebben gemaakt
Op haar netvlies is het beeld gebrand
van haar vastgebonden moeder
die door hen verkracht is en vermoord
en op haar eigen, dunne lichaam
zijn slagen van de zweep getekend
Ze rent langs duizenden lijken
die met lege ogen naar haar staren
en haar enkels willen grijpen
maar ze houdt nog even vol
gaat door tot ze niet meer kan
Vermagerd door gebrek aan voedsel
laat ze zich vallen op de harde grond
en houdt ze haar knuffel stevig vast
ze kijkt naar wat eens haar thuis was
en wacht tot de dood haar komt halen
Kim
| milamber: | Vrijdag, juli 01, 2005 01:16 |
| heel iets anders dan ik normaal van je lees =), maar er zeker niet minder om. Sterk geschreven, knap om zo een keer een andere richting in te slaan groetjes kerwin |
|
| BrokenGirl1989: | Donderdag, juni 30, 2005 15:08 |
| Mooi geschreven.. Oorlog is echt vreselijk... Liefs, Rachel |
|
| Fortune: | Woensdag, juni 29, 2005 19:29 |
| de oorlog.. Het ergste wat de mens elkaar aan kan doen.. Mooi gedicht.. liefs, Samantha |
|
| m@rcel: | Woensdag, juni 29, 2005 18:26 |
| Prachtig mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
| Mathilde: | Woensdag, juni 29, 2005 15:26 |
| poeh.... die valt zwaar zeg! wel mooi geschreven! succes,mathilde |
|