Een moeder weende om haar kind
wat ze ooit had bemint,
een kind van zeven,
aan de hemel te vroeg teruggegeven.
Een kind wat niet verder bloeit
het leven zomaar afgesnoeid
een kind zo pril
was dit Gods wil?
Waarom mocht hij niet verder leven,
waarom moest dit gezin dit beleven,
een kind een kleine ondeugd
in zijn nog jonge jeugd
Het is toch wreed
zo jong onder het doodskleed,
maar met alle lichten die schijnen,
zal zijn herinnering nimmer verdwijnen.
Klaes 08-07-05
Lieve Ria ik had het gedicht jou vorige week al gestuurd,vond toch om het ook nu te plaatsen.
keiko: | Maandag, juli 11, 2005 18:49 |
heel mooi geschreven.. liefs van keiko.. |
|
m@rcel: | Maandag, juli 11, 2005 14:03 |
heel mooi geschreven Klaes zeer lief van jou Liefs m@rcel |
|
hiljaa: | Maandag, juli 11, 2005 10:04 |
zeer mooi en lief geshchreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Jannie Hoogendam: | Maandag, juli 11, 2005 09:53 |
Heel erg mooi, super! Maar ook zo in-triest Liefs Jannie |
|
Green eyes: | Maandag, juli 11, 2005 09:02 |
Stil.... mooi gevoelig verwoord liefs |
|
Janette Scharenborg: | Maandag, juli 11, 2005 08:44 |
Prachtig, net zo als alle gedichten voor Ria en Gert. ze weet dat ze niet alleen zijn vandag, alle Freaks zijn bij hun, op deze hele zwaar dag. Veel liefs Janette | |
arie.v.d.zalm: | Maandag, juli 11, 2005 08:43 |
mooi, heel meevoelend gewoon heel fijn geschreven moin moin arie |
|
psych: | Maandag, juli 11, 2005 08:30 |
zo meevoelend,, en prachtig geschreven liefs elze |
|
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 11 juli 2005 | ||
Thema's: |