Een illusie van perfectie
Ik lig op het strand
Kijkend naar de ondergane zon
Zie hem verdwijnen achter de rand
Van vage bergen, maar waarom
Waarom gaat de zon onder
op deze oh zo mooie dag
De wereld en mensen zonder
Gehuil en pijn, alleen gelach
Waarom valt de nacht
Nu iedereen gelukkig is
Alles zo mooi, zo zacht
Het enige wat ik nu nog mis
Is een wereld zonder oorlog
Een wereld zonder pijn, verdriet
Waar elk mens zo lang voor vocht
Maar niemand die ooit eens ziet
Dat denken over een wereld zonder pijn
Is denken aan een paradijs
Een illusie van perfectie willen zijn
Daar willen komen is een onmogelijke reis
Laat ze het maar allemaal zelf oplossen
Ja ik weet het, het spijt me zeer
Denk daarbij ook even aan al die brandende bossen
Natuur die vertrapt word zonder verweer
Ja de wereld is nog niet zo mooi
Zie nu hier mijn filosofie;
Laten we maar verder dromen en zooi
Over die oh zo perfecte illusie