Tranen lopen langs men aangezicht
De moed is te zoeken in de diepste put
Ik laat me vallen in het oneindige..
Te lezen krijg ik dat je verdwijnen wil
Nooit meer hier aanwezig zal zijn..
Het beste wat je overkomen is ben ik
Geschreven woorden verdwijnen niet..
Voor altijd blijven ze gegrift in mijn geheugen
Vechten samen met jou zal ik doen
De strijdt overwinnen is niet makkelijk
Maar onthoud gewoon dat ik van je hou
Ik zal jou de weg leiden doorheen het leven
Neem me in je armen en laat me niet los
Je bent een onbekende voor wie ik me openstel..
Ik blijf hopen dat je zal inzien dat je niet weg hoeft...