gesloten ogen
even voorover gebogen
dan weer eens kijken
maar toch de waarheid ontwijken
het leven van een ander leven
voor ego, onschuldigheid doen beven
zonder enig medeleven
pijn in een anders hart geschreven
klagen om slechte dagen
maar niet luisteren naar onbeantwoorde vragen
met onbekende pijn aangeslagen
omdat anderen vervagen
en ogen openen niet
leven dat wegzinkt in een traan van verdriet
zowel bewegend als groen
oh verloren tijden van toen
ik,
zachtjes weggezonken in het blauwe van de diepe zee
langzaam sleep ik alles met me mee
mijn waterland, mijn groene woud
mijn warme zon, mijn maan zo koud
wachtend op een teken van leven...
in het hart van elke mens.