Vrijheid, ruimte en rust
Op de fiets, nergens naar toe
De wereld flitst voorbij
Mijn benen zijn nog lang niet moe
Was die rust ook maar in mijn hoofd
Gedachten verdringen daar elkaar
Voor elk hersenspinsel een plekje vinden
Dat maakt deze tocht ineens weer zwaar
In gedachten bij ik bij je
Achterop de fiets
Mijn armen om je heengeklemd
Dat gevoel, dat doet me iets
Liefst zou ik naast je rijden
Samen, dicht bij elkaar
De zon die je haren goud doet lijken
Je glimlach, ik kijk ernaar
MayadeBij*: | Zaterdag, juli 30, 2005 20:05 |
Erg mooi inderdaad :) | |
lisa21: | Zaterdag, juli 30, 2005 19:16 |
echt een prachtig gedicht ..liefs.. | |
Auteur: Tuonra | ||
Gecontroleerd door: kitty23 | ||
Gepubliceerd op: 30 juli 2005 | ||
Thema's: |