de grond van de wereld
is tot stof geworden mens
elke meter land een lijk
dat ons van onderaf bekijkt
bij elke pas zijn kas afwendt
van leven dat het leven schendt
het kraken van een vuist
wild schuddend tussen
schelpengruis
die ondergronds gebalde hand
van bot dat zand
verhuist
is wat je hoort
wanneer je, op het strand
je oor door blik en bakjes boort
tot moeder aarde teruggekeerd
elke meter land een lijk
al duizend malen omgekeerd