Melancholie
De tijd die gaat
met wind verwaaien de gedachten
als groen wordt bruin
bloemen hun kleur verzachten
en slapen gaat de luim
De plant sterft in een herfst
waar mens zijn leven overdenkt
en zweem van angst
verstikt elk streven
om zelfs de eenzaamheid
in vreugde nog te leven
Woest lijkt de eindigheid van hemel
en dood, door diepe rouw gedragen
maar zelfs het avondlijke rood
onovertroffen mooi
wordt niet in nacht gedragen.
**********
sunset
**********
Cheeke: | Woensdag, augustus 10, 2005 09:05 |
Sunset, je maakt met je gedichten veel in me los. Knuf, Cheeke | |
Cheeke: | Woensdag, augustus 10, 2005 09:04 |
hiljaa: | Dinsdag, augustus 09, 2005 22:16 |
poezie die prachtig is! knufliefs--hiljaa-- |
|
ana (stacia): | Dinsdag, augustus 09, 2005 21:40 |
Dit lijkt haast een herfstgedicht. Maar zo voelt een melancholische bui dan ook vaak aan. Mooi hoor ! liefs ana |
|
Dirk Hermans: | Dinsdag, augustus 09, 2005 19:43 |
mooi groetjes Dirk |
|
m@rcel: | Dinsdag, augustus 09, 2005 19:02 |
prachtig mooi geschreven Sunset schitterend mooi Liefs m@rcel |
|
freakylia: | Dinsdag, augustus 09, 2005 16:54 |
kreunnnnnn weer zon mooie... knuf,Lia | |
psych: | Dinsdag, augustus 09, 2005 15:55 |
prachtige poëzie liefs ,elze |
|
chocaatje: | Dinsdag, augustus 09, 2005 14:41 |
weer super!! Vooral doorgaan hiermee -x- | |
-Black-Tears-: | Dinsdag, augustus 09, 2005 13:55 |
Wauw, een pracht van een gedicht, heel knap geschreven. xxx |
|