Vandaag ben ik bang
voor wat morgen komen kan.
Vol onzekerheid en angst
om mijn mama mss terug te zien.
Vragen spoken door mijn hoofd.
De kans dat ze gevangen zal zijn
door het grote, enge drankmonster
is ontzettend groot.
Verantwoordelijk komt in me boven.
Gevoel van gefaald te hebben,
omdat ik haar niet kunnen redden heb.
Ook al was ik slechts een kind.
Ik zorgde voor haar als een moeder voor haar kind.
Loslaten is nu de boodschap.
Met pijn en schuldgevoel is het hart.
Met liefde en haat als tegenstrijdigen.
Waar blijft jouw spijt?
Waar blijven mijn antwoorden?
Waar blijft jouw begrip?
Waar blijft jouw liefde voor mij?
Nooit zal je mijn pijn voelen.
Altijd zal ik blijven woelen.
Littekens laten zien
wat jij in me achterliet.