Ik vis niet meer
tussen het wier van losse tanden
noch kronkelend tussen verdwaalde
keelklanken van een eenzaam uur.
Nee, ik lees geen morgen meer
maar laat me in het eindeloos
verzandden tot een holte van
gepleisterd kristal.
Hier geef ik me over
aan de wijsheid van
braakliggende woorden, verstrooi
ik mij tussen rimpels
van een lichter water.
| lisa21: | Woensdag, augustus 24, 2005 09:35 |
| heel erg mooi gedicht met veel gevoel geshreven liefs lisa | |
| Renate-td-: | Woensdag, augustus 24, 2005 01:10 |
| Prachtig... liefs Renate |
|
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||