Ongesproken waarheid
wanneer ik stilsta bij donderslag
en onze blikken elkaar kruisen
ontleden uw ogen mijn ziel
in de hazelbruine diepte vallend
die u zo goed denkt te doorgronden
aan het bed der verdoemenis
word ik geliefd met dode woorden
daar waar verlangens ten onder gaan
ketenen doornige rozen mij vast
wijl ik hier niet meer wil zijn
maar als je mij aankijkt
ogen vol liefde en vertrouwen
moet ik wel mijn geheim behouden
als een ongesproken waarheid
…
Rachel
fran92: | Vrijdag, september 09, 2005 23:30 |
mooi gedicht rachel veel liefs, |
|
Eagle: | Vrijdag, september 09, 2005 10:02 |
Mooi geschreven Rachel, zoals altijd. Liefs, Eagle |
|
black cat: | Donderdag, september 08, 2005 23:14 |
Prachtig Rachel, wat kan ik er nog van zeggen... Liefs, dieuwy |
|
flores: | Donderdag, september 08, 2005 23:03 |
Dit is prachtig!! liefs |
|
Janette Scharenborg: | Donderdag, september 08, 2005 22:43 |
Phew!!!!!! waar haal je het vandaan, mijn genegenheid en veel liefs |
|
Auteur: Rachel Rutten | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 08 september 2005 | ||
Thema's: |