Zo eenzaam & alleen,
Niemand die op haar wacht.
Waarom zijn mensen toch zo gemeen,
Zo denkt ze na tot diep in de nacht.
Wat is de wereld toch wreed,
Door haar beste vrienden verlaten.
Waarom al deze pijn & leed?
Ze zei iets wat ze beter had kunnen laten.
Nu zit ze daar,
Stil in de hoek van haar kamer.
Met haar ogen verborgen achter der haar,
En waarom? Dan zegt ze: Ach, laat maar.
Door 1 zin verkeerd te zeggen,
Is dit haar bestaan.
Ze had het kunnen uitleggen,
Maar waarom heeft ze dat niet gedaan?
Nu na een aantal jaar,
Hoe zou het met haar gaan.
Heeft ze nieuwe vrienden dus verhaaltje klaar,
Of is het voorgoed met haar gedaan?