woorden uit het duister
hebben nooit teveel gezegd
dragen angst en woede mee
in hun eeuwig zwarte lach
dwingt de tijd tot zwijgen
duwt de eenzaamheid ver weg
in de bodemloze put
die eens liefde werd genoemd
en het licht wat zachtjes aandringt
duwt mij in een schaduw hoek
omdat ik nimmer bloot wil geven
wat het duister heeft verhult
09-09-05
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 09 september 2005 | ||
Thema's: |