Oorlogsuur

Tien uur
Soldaat over de muur
In tien seconden doodgeschoten
Zo één, twee drie, hij was in moten
In zo’n korte duur

Elf slagen
Laat de klok zich klagen
Kogels vliegen in het rond
Bebloede lijken met open mond
Maar niemand is verslagen

Twaalf tikken
Niemand wil nog schrikken
Ronde kogels zijn regens van vuur
Niemand is bang, in dit middag uur
Maar kan zich toch niet schikken

Eén uur precies
Het uur van het verlies
Duizenden mannen gestorven
Op dit slagveld, zo verdorven
Hoezo “historisch”?

Twee uur op de klok
Drink toch bier, tot de laatste slok
Word toch lekker flink stomdronken
In deze triomf, al ver verzonken
Negeer dan toch de schok

Drie uur en het is vrede
Rust is eindelijk ingetreden
De winnaar is nu overal bekend
De winnaar die ongenade kent
En onmenselijk heeft gestreden