Eenzame jongen, wat sta je daar zo alleen.
In een donkere steeg, verscholen achter een paar dozen.
Heb je dan niemand om je heen?
Geen vrienden, geen familie? Of wilden ze je gewoon lozen?
Kapotte laarzen, kapotte broek.
Een jas vol met gaten.
Is er dan niemand naar je op zoek?
Zachtjes schud je je hoofd en fluisterd: ze hebben me verlaten.
Zacht open ik mijn armen en vertel hem dat niemand hem haat.
Dat ik een engel ben die hem zal bevrijden van al het kwaad.
Samen lopen we naar een grote poort,
een poort ergens in ons heelal.
Waar niemand je stoort,
en waar je mee doet aan een groot bal.
Felle lichten schieten in zijn ogen,
zijn lichaam die wordt slap.
Ik heb hem dit keer echt niet bedrogen,
zijn levensciclus is alleen krap.
Een weerloos lichaam alleen en verlaten,
in een donkere steeg,
stil verdwijnt zijn lichaam, niemand heeft het in de gaten,
behalve dat ene kleine jongetje, maar die hield zich stil en zweeg.
Gert: | Zondag, december 25, 2005 16:00 |
Stilletjes gelezen, zo mooi. Liefs |
|
~~Loveley~~: | Donderdag, december 01, 2005 17:42 |
was dit geen gedicht voor E toen je nog niet met hem had? was wel een heel goed geschikt gedicht dan hoor xxx marissa |
|
Auteur: Fantasy | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 16 september 2005 | ||
Thema's: |