het was donker
ik hoorde gekraak, gebots... een hels lawaai
ik zag het instorten maar ik wist niet wat of hoe
toen besefte ik, ik kan niet meer terug
mijn leven was een stort geworden
een hoop stenen zonder meer
de brug was ingestort
het donderde, het regende, de zon scheen
maar toch toen alles verdween
met de regenboog mee
wist ik dat enkel de herinneringen
enkel de foto's, enkel de momenten
me niemand kon afnemen
De brug was dan wel ingestort
maar ik had nog wat me het dierbaarst was
De brug werd afgebroken
ik kon niet meer terug
de brug stond er voor jaren
ik besefte het niet
de brug naar het verleden
was er nu niet meer
mijn verleden was weg
ik moest leven met het heden
ik keek voor me...
daar stond ze, in het donker
een nieuwe glinsterde brug
die me zou leiden naar mijn toekomst
die me liefde en genegenheid zou geven
alle dagen van mijn leven
ik wist het meteen...
mijn toekomst zou inslagen als een bom
mijn brug kon niet meer stuk gaan
de brug stond er nieuwer en steviger als ooit tevoren
*ben je ooit de moed verloren besef dan dat er een nieuwe brug voor je klaar staat en dat je alleen maar verder moet gaan in je leven