Een walvis trekt door de woestijn.
Hij is zo dronken als een meloet.
De onbekende. Men noemt hem magere Hein.
Ik drink mijn water en baad in wijn.
Mijn rede heeft zich reeds heengespoed.
Een walvis trekt door de woestijn.
Kleine olifantjes zitten in het kozijn
en doen zich aan mijn fuchsia’s tegoed.
De onbekende. Men noemt hem magere Hein.
Ik leg de stilte in een speelgoedtrein.
Wijs vooruit: gebaar een groet.
Een walvis trekt door de woestijn.
Zijn leven trekt voorbij als een refrein
de aarde rond. Dat geeft hem moed.
Een walvis trekt door de woestijn.
De onbekende. Men noemt hem magere Hein.
~MeLoDy~: | Woensdag, september 21, 2005 10:13 |
leuk en mooi geschreven.. gr. MeLoDy |
|
Klaes: | Woensdag, september 21, 2005 07:36 |
fraai staaltje Groet/Klaes |
|
De Voddenfilosoof: | Woensdag, september 21, 2005 07:34 |
Zeer zeker niet onverdienstelijk! | |
wijnand.: | Woensdag, september 21, 2005 00:54 |
schittrend en het zegt veel | |
L.Bert: | Woensdag, september 21, 2005 00:34 |
Ja, bewonderenswaardig. Zit de dood achter elk leven? Ja toch? | |
m@rcel: | Woensdag, september 21, 2005 00:32 |
schitterend mooi geschreven en zeer graag gelezen Slaap lekker m@rcel |
|
Fri..: | Woensdag, september 21, 2005 00:26 |
Geweldige rijm! ( en ik moest stilletjes lachen bij de titel ) Ik blijf jou lezen met bewondering, Liefs |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 21 september 2005 | ||
Thema's: |