Voor een klasgenootje die zomaar is weg gegaan:
ik kende je niet,
toen ik in de derde kwam,
maar na een tijdje kende ik je wel,
we deden allerlei dingen op school,
wat ging die tijd toch snel.
en uit eindelijk kwamen we in de vierde,
het laatste jaar voor ons allemaal,
ook al ben je een buitenlander,
je leek eigenlijk wel een gewone nederlander,
alleen je huidskleur was voor ons een verschil,
maar dat maakte niet uit, we deden best veel.
als jij iets niet snapte,
dan vroeg je het wel,
jij nam voor alles te tijd,
lekker langzaam,
niet snel.
maar toen moest je naar de rechter,
mocht je blijven of moest je weg?
je verzon allerlei smoezen,
je zei dat het goed ging,
maar dat was het niet, het was pech.
deze week zag ik je voor het laast,
dinsdag nog op school,
nog een laatste keer lol,
woensdag waren we zo als altijd vrij,
dan waren we meestal blij.
maar donderdag en deze vrijdag was je niet op school,
dinsdag zei je dat je mocht blijven,
maar je loog,
bang voor de reactie,
durfde het niet te vertellen.
weg moet je uit het land, iedereen vind het erg,
ik weet niet of ik je nog ooit zal zien,
maar voor de hele klas telde je voor tien,
een ding wil ik je laten weten,
we zullen je nooit vergeten!
caroline leeuwerck: | Vrijdag, oktober 07, 2005 17:07 |
prachtig gedicht en zo mooi verwoord k word er even stil van k vind het in één woord prachtig liefs xxx |
|
sunset: | Vrijdag, oktober 07, 2005 17:05 |
Mooi warm lief verwoord door jou. En de Haagse wetten zijn inderdaad niet of nauwelijks te volgen. Liefs, sunset |
|
Hikariaan: | Vrijdag, oktober 07, 2005 17:04 |
de pure waarheid. wat triest. heel veel sterkte voor jou en je klas!! ik leef met jullie mee. Knuffol Hikariaan |
|
Auteur: Fantasy | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 07 oktober 2005 | ||
Thema's: |