Dus ga ik beter
Een wijle al geleden
en toch voelt het zo zwaar
als was het gisteren maar
dat hart van angstige woede brandde
Hier sta ik weer en heel alleen
hoop ergens op een vluchtweg
zwart gloeit nog steeds de lavasteen
de rook nog niet vervlogen
Ik kan geen tranen wenen
waarin voor mij geen troost te vinden
in doodse stilte, eenzaamheid
ben ik het jammeren van winden
De muren worden weer gebouwd
het leven gaat gewoon zijn gang
ik ken geen woede, ben slechts bang
voor ’t vuur dat nieuwe doelen kent
Dus ga ik beter, ‘t is al laat
en alle velden lang reeds ingezaaid
slechts ik, ik weet niet of het nog bestaat
de ware liefde en het echte leven.
**********
sunset 13-10-2005
**********
apaloosa: | Donderdag, maart 05, 2009 21:09 |
Het gedicht doet mij denken aan Vasalis. Niks mis mee. Mooi! apaloosa |
|
dol_fijn: | Donderdag, oktober 13, 2005 10:25 |
prachtig mooi geschreven knuff veel liefs Dol_fijn |
|
I, Lucifer: | Donderdag, oktober 13, 2005 09:00 |
Wauw! Schitterend weer! liefs, Luc. |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, oktober 13, 2005 08:57 |
Zaai en gij zult oogsten.... Liefs... je zusje |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 13 oktober 2005 | ||
Thema's: |